کد مطلب:34596 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا قرآن همانطور كه حيات رايك امر وجودي مي داند براي مردن هم همين نظر را قائل است؟

قرآن همين طوري كه حيات را يك امر وجودي مي داند و رسول و مأمور و فرشته براي آن قائل است، براي مردن هم فرشته مخصوص و فرشتگان مخصوص قائل است. اگر مردن تمام شدن حيات مي بود، ديگر اين حرفها كه ما فرستادگان و فرشتگاني داريم و آنها را مي فرستيم كه بگيرند و بياورند معني نداشت. بله، [درباره] هر چه حيات است مي گفت ما فرشتگان خودمان را مي فرستيم، به اين عالم روزي مي دهند، حيات مي دهند؛ آن ساعتي كه حيات ندادند [مردن است]، مردن يعني حيات ندادن. اما قرآن مسأله اماته را يك امري ما فوق مردن و فقدان حيات تلقي مي كند؛ يعني آن را يك نوع حيات، يك نوع انتقال، يك تطور حيات و تنور حيات تلقي مي كند. «ميرانده شد» مثل اين است كه بگوييم بچه اي از مادر متولد شد، وضعي تبديل به وضع ديگر شد، حياتي تبديل به حيات ديگر شد، نه اينكه حياتي بود و بكلي سلب شد

---

مجموعه آثار شهيد مطهري ج4 - معاد
شهيد مطهري